Κυριακή 22 Μαΐου 2011

16 ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ (16 HISTORICAL PHOTOS).wmv

Εθνικότητά μου : το Χρώμα του Ανέμου

Ο φρουρός: Εθνικότης;”
Η γυναίκα: Δεν έχω πια εθνικότητα. Εθνικότητα μου είναι αυτό το παιδί που κουβαλάω στην αγκαλιά μου. Εθνικότητα μου είναι η γη. Εθνικότητα μου είναι ο ουρανός με τ’ άστρα πάνω από το κεφάλι μου. Εθνικότητα μου είναι τα πουλιά που πετάνε πάνω από τα σύνορα. Θέλω να έχω την ίδια εθνικότητα με τα πουλιά που πετάνε πάνω από τα σύνορα. Θέλω να έχω την ίδια εθνικότητα με τα σύννεφα που κάνουν βόλτες πάνω από τη γη. Εθνικότητα μου είναι ο άνεμος. Θέλω να έχω τα ίδια δικαιώματα με τον άνεμο, με τα πουλιά, με τ’ αστέρια του ουρανού. Η μυρωδιά από τις ανθισμένες φλαμουριές… τη νιώθετε; Θέλω να έχω την ίδια εθνικότητα με τις φλαμουριές. Βλέπετε αυτό το ωραίο ηλιοβασίλεμα; Θέλω να έχω την ίδια εθνικότητα με το ηλιοβασίλεμα. Τα ίδια δικαιώματα με τις εποχές του χρόνου… Τα ίδια δικαιώματα με τη χειμερινή ισημερία, με την εαρινή ισημερία… Να! Ήρθε το χιόνι… Ε… τόσον καιρό που περιμένω στα σύνορα… με πρόλαβε ο χιονιάς. Δεν είναι όμορφες οι νιφάδες του χιονιού; Θέλω να έχω την αξιοπρέπεια των νιφάδων του χιονιού. Να μου αναγνωρίσουν αυτή την αξιοπρέπεια. Ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο. Μόνο την αξιοπρέπεια των νιφάδων του χιονιού. Να μου δώσουν το δικαίωμα να είμαι αξιοπρεπής, όπως οι νιφάδες του χιονιού.”


Τα παραπάνω είναι απόσπασμα από την παράσταση "Εθνικότητά μου: το Χρώμα του Ανέμου", που ανέβασε πριν μερικές μέρες η Θεατρική Ομάδα του ΕΜΠ, στο Αίθριο Αβέρωφ στο Πολυτεχνείο. Ένα σύνολο από μικρά κείμενα με σύγχρονη θεματολογία: μετανάστευση, παγκοσμιοποίηση, πόλεμος, σκληρές καταστάσεις αντιμετωπίζονται με χιούμορ αλλά και κυνισμό.

Η παράσταση ήταν βασισμένη στο βιβλίο του Ρουμάνου Ματέι Βίζνιεκ, ποιητή, θεατρικού συγγραφέα και δημοσιογράφου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ύψιλον.

Στα παιδιά αυτής της παράστασης, που χωρίς θεατρικές σπουδές μας γέμισαν με τα ζεστά τους νιάτα σκέψεις κι ελπίδα, χαρίζεται το παρακάτω ως ένα ελάχιστο "ευχαριστώ"..

Miral

Οι ελπίδες και τα όνειρα μοιάζουν με άγρια λουλούδια.
Ανθίζουν στα πιο απρόσμενα μέρη.


Ένα νέο βιβλίο από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, μια συγκλονιστική αληθινή ιστορία που μεταφέρεται και στον κινηματογράφιο, από τον σκηνοθέτη Τζούλιαν Σναμπλ.
ΜΙΡΑΛ, Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ της Ρούλα Τζεμπρεάλ.

Μιράλ είναι το όνομα ενός λουλουδιού που βγαίνει στην έρημο μετά τη βροχή. Μιράλ είναι και το όνομα μιας ευαίσθητης κοπέλας από την Παλαιστίνη...
Μια αληθινή ιστορία για τις ελπίδες του παλαιστινιακού λαού, μοιρασμένες κι αυτές, όπως η γη τους, ανάμεσα στην ανάγκη να αγωνιστούν και στο όνειρο να διεκδικήσουν την τόσο λυτρωτική ειρήνη.
 
Καλή ταινία αλλά της έλειπε το κάτι που θα μπορούσε να την απογειώσει..

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

γιορτή της μητέρας

"Μάνα, μην ψάχνεις,
μη βγάζεις πια στους δρόμους τη φωτογραφία μου.
Υπάρχω μάνα,
κτυπά η καρδιά μου σε μια γλάστρα στην Αμμόχωστο.
Θυμάσαι μάνα,
είχες μια ρίζα που 'φτιαχνε άσπρα τριαντάφυλλα,
εκεί 'μαι μάνα,
μα η καρδιά μου τα 'χει βάψει κόκκινα
Έλληνας είμαι αγνοούμενος,
απ' την Αμμόχωστο, απ' την Αμμόχωστο"
 (αγνώστου)

μικρός φόρος τιμής και σε κάποιες άλλες μανούλες...

καλημέρα..

ξεκινώντας να χαρίσω ένα τραγουδάκι στον "Κρατούντα" βλ. simpleman 


βρήκα το παρακάτω όμορφο βιντεάκι


καλημέρα σας

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Yaku...όπως νερό..


βασισμένη σε αληθινή ιστορία, είναι μια απ' τις ταινίες που δεν πρέπει να χάσετε..

ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στην ταινία μπορείτε να διαβάσετε εδώ rizospastis

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

περί βλακείας..

Με αφορμή τα δυσάρεστα γεγονότα του Σαββάτου, που σκίασαν τη νίκη της αγαπημένης μου ομάδας και προκάλεσαν μόνο ντροπή στους πραγματικούς φιλάθλους κάθε ομάδας, θυμήθηκα ένα βιβλίο που είχα διαβάσει.

Είναι το «Εγχειρίδιο Βλακείας» του κ. Διονύση Χαριτόπουλου από τις εκδόσεις ΤΟΠΟΣ, το οποίο καταπιάνεται με πολλά «περί βλακείας….» και θεωρώ πως αξίζει να διαβαστεί

Τα παρακάτω (ενδεικτικά) αφιερώνονται σε όλους όσους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ευθύνονται για όλα όσα έγιναν, που εκτός όλων των άλλων «προσόντων» τους θεωρώ και ΒΛΑΚΕΣ!!


«70. Ο βλάκας δεν κάνει απλώς βλακείες.
Τα άνθη της βλακείας δεν είναι μόνο οι εμφανείς ανοησίες, γκάφες, λάθη και αρλούμπες, αυτά είναι η ορατή και αναμενόμενη πλευρά. Τα σοβαρά, όπως συμβαίνει πάντα, είναι τα κρυφά, τα ύπουλα και δηλητηριώδη. Η ατιμία του βλάκα είναι δεδομένη. Πίσω από τη μνησικακία, την κακοήθεια, τον φθόνο, τη συκοφαντία, τη ρουφιανιά, την εμπάθεια, τη χυδαιότητα, τη χολή, την κολακεία, τη δουλικότητα, την έπαρση, τη μικροέπεια κρύβεται πάντα ένα μεγάλο κουσούρι. Αν δεν είναι κάτι εμφανές σωματικό ή ψυχικό, τότε πρόκειται ασφαλώς για την ηλιθιότητα που μετέρχεται τα μόνα μέσα που διαθέτει. Αν γυρίσουμε το μέσα έξω του παλιανθρώπου, κατά πάσα πιθανότητα θα βρούμε κρυμμένο έναν άξεστο ηλίθιο. Η παρατήρηση του Λεμπέση έχει προηγηθεί : «η ανηθικότης είναι αποκλειστικόν προϊόν των βλακών». Γι’ αυτό, όταν λένε «να φοβάσαι τον βλάκα άνθρωπο» δεν εννοούν μόνο τις ανοησίες του, που δεν είναι πάντα για φόβο, αλλά επειδή είναι τόσο μοχθηρός και ιδιοτελής που μπορεί «να σου κάψει το σπίτι για να τηγανίσει δυο αυγά».

65. Ο γελοίος δεν μαζεύεται.
Αν είχε κάποιος τη δυνατότητα να παρατηρήσει καταλεπτώς την καθημερινή ζωή ενός ευφυούς ανθρώπου, οι πιθανότητες να διαπιστώσει τη νοημοσύνη του είναι ελάχιστες. Με τον συνηθισμένο τρόπο ντύνεται, οδηγεί, περπατάει, συζητάει, τα πίνει με τους φίλους του. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον συνήθη βλάκα, δεν το έχει γραμμένο στο κούτελο. Αν δεν τον γνωρίσεις, που να καταλάβεις ότι το μυαλό του έχει περονόσπορο. Αντιθέτως, ο γελοίος δεν εννοεί να περάσει απαρατήρητος, δεν το επιτρέπει στον εαυτό του. Το νούμερο θορυβεί, κάνει τα λεφτά του ψιλά για να φαίνονται πολλά. Επιζητεί το «θεαθήναι», «τα μάτια του κόσμου», σαν να βρίσκεται διαρκώς επί σκηνής: η κίνηση, ο τόνος της φωνής, το κόρδωμα απευθύνονται πάντα σε ένα κοινό πολύ ευρύτερο του πραγματικού, στη σύμπασα κοινωνία. Ακόμα και στις ιδιάζουσες περιπτώσεις που υποδύεται τον σεμνό, ανιδιοτελή και low profile, η έπαρση αδύνατον να κουκουλωθεί. Πάλι να εντυπωσιάσει θέλει, να «πουλήσει μούρη», είναι «πουλ μουρ», όπως λένε τα πιτσιρίκια.»

(Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΒΛΑΚΕΙΑΣ», Διονύσης Χαριτόπουλος, Εκδ. ΤΟΠΟΣ)

Μερικά ακόμα μπορείτε να διαβάσετε κι εδώ : paramethorios
Επειδή «πρέπει να ξανασυστηθούμε» όπως λέει ο συγγραφέας….

Bella Ciao - Modena City Ramblers

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

είναι διαφορετική η πρωτομαγιά στην άσφαλτο του κέντρου..




«Τόσοι άνθρωποι, ναυάγια της καταιγίδας που σαρώνει τον κόσμο, κι αντίς η δυστυχία να τους σμίγει, τους χωρίζει. Λες κι ο καθένας τους φοβάται μην κολλήσει από τον άλλον αρρώστια πιο βαριά απ' αυτή που τον λιώνει».
(Στρατής Τσίρκας, «Λέσχη»)







ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΒΟΛΤΕΣ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ