Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Εθνικότητά μου : το Χρώμα του Ανέμου

Ο φρουρός: Εθνικότης;”
Η γυναίκα: Δεν έχω πια εθνικότητα. Εθνικότητα μου είναι αυτό το παιδί που κουβαλάω στην αγκαλιά μου. Εθνικότητα μου είναι η γη. Εθνικότητα μου είναι ο ουρανός με τ’ άστρα πάνω από το κεφάλι μου. Εθνικότητα μου είναι τα πουλιά που πετάνε πάνω από τα σύνορα. Θέλω να έχω την ίδια εθνικότητα με τα πουλιά που πετάνε πάνω από τα σύνορα. Θέλω να έχω την ίδια εθνικότητα με τα σύννεφα που κάνουν βόλτες πάνω από τη γη. Εθνικότητα μου είναι ο άνεμος. Θέλω να έχω τα ίδια δικαιώματα με τον άνεμο, με τα πουλιά, με τ’ αστέρια του ουρανού. Η μυρωδιά από τις ανθισμένες φλαμουριές… τη νιώθετε; Θέλω να έχω την ίδια εθνικότητα με τις φλαμουριές. Βλέπετε αυτό το ωραίο ηλιοβασίλεμα; Θέλω να έχω την ίδια εθνικότητα με το ηλιοβασίλεμα. Τα ίδια δικαιώματα με τις εποχές του χρόνου… Τα ίδια δικαιώματα με τη χειμερινή ισημερία, με την εαρινή ισημερία… Να! Ήρθε το χιόνι… Ε… τόσον καιρό που περιμένω στα σύνορα… με πρόλαβε ο χιονιάς. Δεν είναι όμορφες οι νιφάδες του χιονιού; Θέλω να έχω την αξιοπρέπεια των νιφάδων του χιονιού. Να μου αναγνωρίσουν αυτή την αξιοπρέπεια. Ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο. Μόνο την αξιοπρέπεια των νιφάδων του χιονιού. Να μου δώσουν το δικαίωμα να είμαι αξιοπρεπής, όπως οι νιφάδες του χιονιού.”


Τα παραπάνω είναι απόσπασμα από την παράσταση "Εθνικότητά μου: το Χρώμα του Ανέμου", που ανέβασε πριν μερικές μέρες η Θεατρική Ομάδα του ΕΜΠ, στο Αίθριο Αβέρωφ στο Πολυτεχνείο. Ένα σύνολο από μικρά κείμενα με σύγχρονη θεματολογία: μετανάστευση, παγκοσμιοποίηση, πόλεμος, σκληρές καταστάσεις αντιμετωπίζονται με χιούμορ αλλά και κυνισμό.

Η παράσταση ήταν βασισμένη στο βιβλίο του Ρουμάνου Ματέι Βίζνιεκ, ποιητή, θεατρικού συγγραφέα και δημοσιογράφου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ύψιλον.

Στα παιδιά αυτής της παράστασης, που χωρίς θεατρικές σπουδές μας γέμισαν με τα ζεστά τους νιάτα σκέψεις κι ελπίδα, χαρίζεται το παρακάτω ως ένα ελάχιστο "ευχαριστώ"..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου


ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΒΟΛΤΕΣ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ