Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Ενα παιδί μετράει τ'άστρα ~ Μενέλαος Λουντέμης

2 σχόλια:

  1. :)) Το παλευω μηνες...γιατι ο Μέλιος ειναι η Ψυχη μου ολη...το αγγιξα με ταπεινο δακρυ και σεβασμο..και χαιρομαι που το βλέπω μεσα εδω.

    Καλο σου βραδυ...! Σε Φιλώ. :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. «…ο Μέλιος απ’ τη θέση του έμεινε άφωνος. Ύστερα, άρχισε σιγά σιγά να καταλαβαίνει…Κάποιοι άνθρωποι που δεν ήξερε ποιοί, ούτε για ποιό λόγο, σκάβανε ανάμεσα απ’ τους ανθρώπους χαντάκια, σήκωναν αξεπέραστα βουνά. Ποιοι ήταν και γιατί το κάνανε; Ένα μόνο καταλάβαινε. Ότι σ’ αυτή τη ζωή είχε ο καθένας τη θέση του, που δεν ήταν όμοια για όλους. Τώρα, ποιός ήταν αυτός που μοίραζε τις θέσεις;…Μήπως ο θεός; Μα οι μεγάλοι, εξόν από τ’ άλλα κακά που κάνανε, κάνανε και τούτο : Φτιάξανε το Θεό σύμφωνα με το μπόι τους και δεν περίσσευε Θεός για παιδιά.
    Του ‘ρθε να ξεφωνίσει. Να ξεφωνίσει την αδικία. Ύστερα έσφιξε τα χέρια του. Και τότε, ανακάλυψε ότι η μόνη δύναμη, που μπορούσε να στηρίζεται, ήταν μες τα χέρια του.
    Ήταν ο εαυτός του. Ο μικρός φτωχός, εαυτός του. Κανένας άλλος».

    ΑπάντησηΔιαγραφή


ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΒΟΛΤΕΣ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ