'Ενας...αποκριάτικος μονόλογος

- Απόκριες. Τι σκέφεσαι;

- Θα 'θελα να ντυθώ. Μη με πεις παιδί, μα θα 'θελα να ντυθώ.

- Να ντυθείς για σένα ή για τους άλλους;

- Πάντα για σένα κάνεις ό,τι κάνεις. Οι άλλοι είναι μετά...

- Και τι θα 'θελες να ντυθείς;

- Θα ΄θελα να ντυθώ τρένο.

- Περίεργη στολή. Δεν την έχω ξανακούσει. Πώς σου ΄ρθε;

- Θα ΄θελα να ντυθώ τρένο για να γνωρίζω σταθμούς, να βλέπω ανθρώπους, άλλους έτοιμους να φύγουν με τις αποσκευές στο χέρι, άλλους να κατεβαίνουν ευτυχισμένοι, άλλους να χαιρετάνε με μάτια δακρυσμένα...Να φορτώνω τα όνειρά τους, τις μικρές και μεγάλες ευτυχίες και δυστυχίες τους στα βαγόνια μου και να κυλάω στις ράγες της ζωής, κάνοντας αυτό το τσαφ τσουφ που κάνουν τα τρένα, που με μαγεύει. Και να βγάζω καπνό τ' απωθημένα μου από την ατμομηχανή της καρδιάς μου, που ακόμα δεν έχω καταλάβει με τι καύσιμο κινείται.

- Κι αν...αν δε βρεις αυτή τη στολή

- Αν δε βρω αυτή τη στολή, λέω να ντυθώ βροχή. Ν' ανοίγω "μονοπάτια" στα περβάζια και τα παράθυρα των σπιτιών, να κλαίω για χαμένους έρωτες, να τραγουδάω για ήλους που θα ΄ρθουν να με στεγνώσουν, να γελάω με τους διαβάτες των δρόμων που με μια ομπρέλα θα προσπαθούν να ξεγελάσουν την παρουσία μου, να ...

- Κι αν βρεις ούτε κι αυτή τη στολή;

- Τότε θα ντυθώ ακριβώς το αντίθετο. Καλοκαίρι. Ατέλειωτες αμμουδιές, ταβερνάκια με ξύλινα τραπέζια, βρεγμένα παιχνίδια στη θάλασσα, μάτια που ακουμπάνε σ' άλλα μάτια τα βράδυα, χαζεύοντας τις αλητείες του φεγγαριού, βότσαλα που τα πιάνει τρελή πεθυμιά να το σκάσουν απ' την άμμο και να βρεθούν στο βυθό, μυρωδιές γιασεμιού, μουσικές ονείρου, καφές, τσιγάρα και ανοιχτό βιβλίο που χάνεις τη σελίδα του. Καλοκαίρι σου λέω. Μ' όλα αυτά. Κι άλλα. Κι άλλα ...

- Και καλά, πώς σου ΄ρθε να ντυθείς όλα αυτά;

- Είπα να ντυθώ τρένο γιατί μ΄αρέσει να φεύγω, με το μυαλό μου και την καρδιά μου. Γιατί θέλω να ονειρεύομαι. Διάλεξα να ντυθώ βροχή γιατί θέλω να ΄χω μνήμη. Μ' αρέσει να θυμάμαι...Κι ακόμη είπα να ντυθώ καλοκαίρι, γιατί νομίζω πως μια ζωή θα ψάχνω τον έρωτα. Καλοκαίρια και χειμώνες. Γι' αυτό μη με ρωτάς άλλα, σε παρακαλώ. Με κούρασες. Άσε με. Πάω να ψάξω τις στολές μου."

Πηγή : κιτρινισμένο απόκομμα σπορακοαρχείου αγνώστου συγγραφέως..