Στη σκιά του Βενιζέλου

«…Γύρισα στο Παρίσι, στην οδό Rue Beaujon, όπου με περίμενε η ανάμνηση εκείνου, που η παρουσία του είχε γεμίσει την ύπαρξή μου. Ζώντας πια κάτω από τη σκιά της σκιάς του Βενιζέλου, τα έντονα και ζεστά χρώματα της δράσης πήραν τις πιο απαλές αποχρώσεις της περισυλλογής. Είχα ζήσει με εκείνον και για εκείνον…

…Πάντοτε αγαπούσα τα ταξίδια και σ’ όλες τις δυσκολίες τις ζωής κράτησα ανέπαφη τη δίψα να γνωρίζω και να μαθαίνω – έτσι πέρασα μια ζωή γεμάτη δίχως κορεσμό, και τώρα που πλησιάζει το τέλος της εξακολουθούν και μ’ ενδιαφέρουν όλα…

…Τη γοητεία που του αναγνώριζαν δεν την ασκούσε συνειδητά. Ήταν μια γοητεία που δεν ήταν αποτέλεσμα επιθυμίας να αρέσει, δεν ήταν απλώς ένα ευχάριστο μέσο για να επιτύχει το σκοπό του. Ήταν η ακτινοβολία μιας μεγάλης εντιμότητας και μιας καλοσύνης βασισμένης στην προσπάθεια να καταλάβει τον άλλον. Ο λόγος του ήταν διεισδυτικός, γρήγορος και σαφής, όμοιος με ορεινό χείμαρρο…

…Γύρισα στο Παρίσι, στην οδό Rue Beaujon, όπου με περίμενε η ανάμνηση εκείνου, που η απουσία του θα απασχολούσε τη σκέψη μου, όπως η παρουσία του είχε γεμίσει την ύπαρξή μου.

Ζώντας πια κάτω από τη σκιά της σκιάς του Βενιζέλου, τα έντονα και ζεστά χρώματα της δράσης πήραν τις πιο απαλές αποχρώσεις της περισυλλογής.

Είχα ζήσει μαζί με εκείνον και για εκείνον μια ζωή εναλλαγές και πάθος. Πούλησα το διαμέρισμά μου στο Παρίσι, σκόρπισα τα έπιπλα, τους πίνακες και τις λιθογραφίες, χάρισα τα περισσότερα βιβλία μου. Χρειάζονται τόσα πράγματα για να ζήσεις ; …»

(Απόσπασμα από το βιβλίο «Στη σκιά του Βενιζέλου», Έλενα Βενιζέλου, εκδ. Ωκεανίδα)