Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Δύο παραστάσεις δύο δασκάλων..


είδα τις δύο παρακάτω παραστάσεις και τις προτείνω :

(1) "Δεν πληρώνω..Δεν πληρώνω.."

"…Ο Ντάριο Φο γράφει θεατρικά έργα παίρνοντας θέματα που τον ερεθίζουν, από την ίδια τη ζωή.Και ξέρει να βρίσκει το βάθος και των πιο μικρών συμβάντων.Και για να μην κάνει «κατήχηση», να μην τρομάξει τους ανθρώπους, μεταχειρίζεται τη φάρσα.
…Και το έργο ¨Δεν πληρώνω..Δεν πληρώνω..» είναι μια φάρσα γραμμένη με οίστρο, με ανθρωπιά, με αδιάπτωτο χιούμορ που αγγίζει με το δικό της τρόπο τα μεγάλα ζητήματα μιας κοινωνίας…
…Την παράσταση ο σκηνοθέτης Στέφανος Ληναίος, την έστησε με έναν ξέφρενο ρυθμό, μορφοποιώντας τις καταστάσεις του κειμένου σε θεατρικές εικόνες γνήσιας κωμικής έκφρασης και ζουμερής θεατρικής ευφορίας…
ΣΤΑΘΗΣ ΔΡΟΜΑΖΟΣ,απόσπασμα κριτικής του,ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,1979
******************
….Περιβόλι ο Ντάριο Φο στα χέρια του Στέφανου Ληναίου.Και το λέω γιατί έχω δει έργα του Ιταλού συγγραφέα σε άλλα χέρια και ψίχουλα μόνο βρήκα από την τόσο γευστική του γλώσσα.Μια γλώσσα ιταλική, άρα μεσογειακή, άρα αληθινή..
…Δεν λύνονται τα προβλήματα της εποχής μας με τα απλοικά αστεία του Ντάριο Φο και τα φανταστικά του θέματα, μου είπε κάποιος κριτικός.Ισως γιατί δεν κατάλαβε το έργο.Ο παραλογισμός των διαλόγων δεν είναι «απλοικός».Είναι σοφός, παραπέμπει, συμβολίζει. Και οι γυναίκες που, αντιδρώντας στην ακρίβεια της αγοράς, αποφασίζουν, δυναμικά, να μην ..πληρώνουν δεν είναι φανταστικός.Εγινε και γίνεται στην Ιταλία και σε άλλες χώρες. Όπως και στις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, που οι γυναίκες έκαναν «κατάληψη» στην Εκκλησία του Δήμου..
…..Και η παράσταση γνήσια Νταριοφική,, με κωμική απλότητα, χωρίς ίχνος από εκείνο το «παίξιμο» που, στην Αθήνα τουλάχιστον, όλο και πιο συχνά το βλέπουμε συνδυασμένο με γκριμάτσες και στάσεις ψεύτικες που γελοιοποιούν μερικούς ηθοποιούς μας..
ΡΟΖΙΤΑ ΣΩΚΟΥ, απόσπασμα κριτικής,ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, 1979
******************
….Θα πρέπει να δώσει κάποιος ένα μικρό Όσκαρ στο Στέφανο Ληναίο και την Έλλη Φωτίου..Γιατί κατάφεραν, στη θεατρική Αθήνα του 1980, να κάνουν τους θεατές να σκάνε στα γέλια χωρίς, επί τέλους, να δανείζονται έστω και Ε Ν Α αστείο από το καθιερωμένο σεξολογικό ρεπερτόριο..
…Σε μια εποχή που το θεατρικό χιούμορ δεν μπορεί να σταθεί, πλέον, χωρίς επιβητορικό λεξιλόγιο και χωρίς πέντε-έξη σώβρακα, επί σκηνής, είμαστε υποχρεωμένοι να σταθούμε με σεβασμό σε αυτό το αξιοπρόσεκτο γεγονός που συμβαίνει στο θέατρο ΑΛΦΑ..
…Βλέποντας,το έργο του Ντάριο Φο «Δεν πληρώνω..Δεν πληρώνω..», διαπίστωσα ότι είναι δυνατόν, τελικά, ακόμη και στην Αθήνα του ’80, να μπεις σε ένα θέατρο, να γελάσεις με την καρδιά σου και να μη…ντρέπεσαι γιαυτό..
ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟΣ, σχόλιο, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 1980
******************
O Ντάριο Φο σε όλα τα έργα του και ιδιαίτερα στο "Δεν πληρώνω..Δεν πληρώνω..", με όπλο την τρέλα της φάρσας, βγάζει τη μάσκα από τα ρητορικά παραληρήματα της αστικής εξουσίας.
O κοσμάκης που ερήμην του σχεδιάζονται τα μέλλοντα και υφίσταται το βάρος των παρόντων, δεν έχει άλλο μέσο να αντιδράσει στους νόμους της αγοράς (που ως γνωστόν διαμορφώνουν όχι μονάχα το οικονομικό αλλά και το κοινωνικό και το πνευματικό και, κυρίως, το ηθικό τοπίο μιας κοινωνίας), από το να χτυπήσει εκεί που πονάει.
To έργο του Ντάριο Φο, είκοσι πέντε χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση φαίνεται σαν να γράφτηκε χτες και ισχύει για αύριο. Τώρα μάλιστα,με την ένταξή μας όλων στην ΟΝΕ και την απειλούμενη παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, το έργο "Δεν πληρώνω..Δεν πληρώνω.." είναι ένας οδηγός πράξης, ένας καθοδηγητής.
H παράσταση έχει ξέφρενο ρυθμό, μέτρο, γούστο, κέφι, έξοχη ατάκα, ξεκαρδιστικά επεισόδια και, στο βάθος, βαθειά πίκρα.Μαύρο χιούμορ που είναι το σωσίβιο στη θάλασσα της κοινωνικής απελπισίας.
ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ, απόσπασμα κριτικής του, 8.1.01"
πηγή : thealpha

(2) "ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΘΡΥΨΑΛΑ…2010"
"ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ:
Θα ξεκινήσω με τους στίχους που έγραψε ο Δημήτρης Χατζής, για τον συγγραφέα του έργου «Κομμάτια και Θρύψαλα», κο Γιώργο Σκούρτη.
«Σε βλέπω. Ο πιο νικημένος απ' όλους είσαι συ. Μέσα απ' τις χαμένες τις ζωές τις δικές μας, η δική σου κομματιάζεται χίλια κομμάτια.»Ένα έργο που ανέβηκε πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1976 και μόνο μετά από 23 χρόνια -1999- ανέβηκε για δεύτερη φορά στο «Νέο Ελληνικό Θέατρο- Γ. Αρμένη». Και φέτος, εδώ πάλι, ανεβαίνει για τρίτη φορά, τόσο επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε, τώρα που η πατρίδα μας έχει γίνει χίλια κομμάτια.
Ο Γ. Σκούρτης μας χάρισε τρία καινούρια σπαρακτικά μονόπρακτα, που εντάχθηκαν στα «Κομμάτια και Θρύψαλα», εξού και η προσθήκη στον τίτλο «....2010».
Μέλημά μας είναι να καταθέσουμε την αλήθεια και να φωτίσουμε το γέλιο, το κλάμα και τον σπαραγμό του σήμερα. Σκηνοθετικά η παράσταση θα κρατηθεί μακριά από φιοριτούρες και φτηνά ευρήματα της εποχής. Δεν θα υπάρξει καμιά πρόθεση πρόκλησης, κανένα δήθεν, τίποτα φτιαχτό. Γνώμονάς μας θα είναι η αλήθεια, όπως την ξέρουμε και την βιώνουμε όλοι. Όχι μόνο αληθινά, αλλά και πραγματικά. Όλα μαζί τα «κομμάτια» και τα «θρύψαλα» της ζωής μας....
Για το Ν.Ε.Θ.,
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΜΕΝΗΣ"
Πηγή : armenis

...το μόνο που έχω να καταθέσω κι εγώ στα τόσα που έχουν ειπωθεί γι΄αυτές τις παραστάσεις, είναι πως αν θα ήθελα να γίνω ηθοποιός, θα λαχταρούσα να είχα τους κ.κ. Ληναίο & Αρμένη, δασκάλους μου..

"Δέ κάνουμε Θέατρο για το Θέατρο. Δέ κάνουμε Θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε Θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας. Μόνος ο καθένας μας είναι ανήμπορος. Μόνος, ο καθένας από εσάς, τους πιο κοντικούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος... Μαζί, ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε. Το Θέατρο ως μορφή Τέχνης, δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, ν'αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε μαζί μια αλήθεια. Να γιατί διαλέξαμε το Θέατρο σα μορφή εκδήλωσης του ψυχικού μας κόσμου."
Κάρολος Κουν



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου


ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΒΟΛΤΕΣ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ