"δούλεμα με σφραγίδα..."

μια τυχαία σημερινή ανακάλυψη..

ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΑ Β

Το παρόν προσαρτάται στην Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. 2008-2009 και αποτελεί αναπόσπαστο τµήµα της.

Συµφωνία – Πλαίσιο για το στρες στην εργασία

Συµφωνία – Πλαίσιο για το Εργασιακό Στρες (άγχος).

1/ Εισαγωγή

Το εργασιακό στρες έχει αναγνωρισθεί σε διεθνές, Ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο ως θέµα ενδιαφέροντος που αφορά τόσο τους εργαζόµενους, όσο και τους εργοδότες. Διαπιστώνοντας την ανάγκη για συγκεκριµένη και κοινή δράση στο θέµα αυτό και αναµένοντας τη διαδικασία διαβούλευσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το στρες, οι Ευρωπαίοι κοινωνικοί εταίροι συµπεριέλαβαν το θέµα αυτό στο πρόγραµµα εργασίας του κοινωνικού διαλόγου 2003-2005.

Το στρες µπορεί να έχει επιπτώσεις σε οποιοδήποτε εργασιακό χώρο και οποιοδήποτε εργαζόµενο, ανεξάρτητα από το µέγεθος της επιχείρησης, το πεδίο δραστηριότητας ή τη µορφή της εργασιακής σύµβασης ή σχέσης. Στην πράξη βέβαια δεν θίγονται απαραιτήτως όλοι οι χώροι εργασίας και όλοι οι εργαζόµενοι.

Η αντιµετώπιση του εργασιακού στρες µπορεί να οδηγήσει σε µεγαλύτερη αποδοτικότητα και καλύτερης ποιότητας συνθήκες υγείας και ασφάλειας στην εργασία, µε συνακόλουθα οικονοµικά και κοινωνικά πλεονεκτήµατα για τις επιχειρήσεις, τους εργαζόµενους και το σύνολο της κοινωνίας. Η διαφορετικότητα του εργατικού δυναµικού πρέπει να λαµβάνεται σοβαρά υπόψη κατά την αντιµετώπιση των προβληµάτων εργασιακού στρες.

2/ Σκοπός

Ο σκοπός της παρούσας Συµφωνίας είναι να αυξήσει την ευαισθητοποίηση και την κατανόηση των εργοδοτών, των εργαζοµένων και των εκπροσώπων τους για το εργασιακό στρες, και να επιστήσει την προσοχή τους σε ενδείξεις που µπορούν να καταδείξουν προβλήµατα σχετικά µε το στρες στην εργασία.

Στόχος αυτής της Συµφωνίας είναι να παράσχει στους εργοδότες και τους εργαζόµενους ένα πλαίσιο για την αναγνώριση και πρόληψη ή διαχείριση των προβληµάτων εργασιακού στρες. Δεν αποσκοπεί στην απόδοση ατοµικών ευθυνών για το στρες.

Αναγνωρίζοντας ότι η παρενόχληση και η βία στον χώρο εργασίας αποτελούν δυνητικούς αγχογόνους παράγοντες, θέµατα για τα οποία τα συµβαλλόµενα στην Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. µέρη θα διερευνήσουν τη διαπραγµάτευση συγκεκριµένων ρυθµίσεων, η παρούσα Συµφωνία δεν ασχολείται µε τη βία, την παρενόχληση και το µετατραυµατικόστρες.

3/ Περιγραφή του στρες και του εργασιακού στρες

Το στρες είναι µια κατάσταση που συνοδεύεται από σωµατική, ψυχολογική ή κοινωνική δυσαρέσκεια ή δυσλειτουργίες και η οποία προέρχεται από άτοµα που αισθάνονται ανίκανα να γεφυρώσουν το κενό ανάµεσα στις απαιτήσεις ή τις προσδοκίες που τους τίθενται.

Το άτοµο είναι καλά προσαρµοσµένο για να αντιµετωπίζει τη βραχυχρόνια έκθεση σε πίεση, η οποία µπορεί να θεωρηθεί και ως θετική, έχει, όµως, µεγαλύτερη δυσκολία να αντιµετωπίσει την παρατεταµένη έκθεση σε έντονη πίεση. Επιπλέον, διαφορετικά άτοµα µπορεί να αντιδρούν µε διαφορετικό τρόπο σε παρόµοιες καταστάσεις, ενώ το ίδιο άτοµο µπορεί να αντιδράσει διαφορετικά σε παρόµοιες καταστάσεις σε διαφορετικές περιόδους της ζωής του/της.

Το στρες δεν αποτελεί ασθένεια, αλλά η παρατεταµένη έκθεση σε αυτό, µπορεί να µειώσει την αποδοτικότητα στην εργασία και να προκαλέσει προβλήµατα υγείας.

Το στρες που προκαλείται εκτός εργασιακού περιβάλλοντος ενδεχοµένως να οδηγεί σε αλλαγές στη συµπεριφορά και σε µειωµένη αποδοτικότητα στην εργασία. Όλες οι εκδηλώσεις του στρες στην εργασία, δεν µπορούν να θεωρηθούν ως εργασιακό στρες. Το εργασιακό στρες µπορεί να προκληθεί από διαφορετικούς παράγοντες, όπως περιεχόµενο εργασίας, οργάνωση της εργασίας, εργασιακό περιβάλλονκαι έλλειψη επικοινωνίας κλπ.

4/ Διαπίστωση των προβληµάτων του εργασιακού στρες.

Δεδοµένης της πολυπλοκότητας του φαινοµένου του στρες, η παρούσα Συµφωνία δε σκοπεύει να παράσχει έναν εξαντλητικό κατάλογο των δυνητικών αγχογόνων παραγόντων. Εντούτοις, το υψηλό ποσοστό απουσίας από την εργασία, ή οι αλλαγές στο προσωπικό, οι συχνές διαπροσωπικές συγκρούσεις ή τα παράπονα από εργαζόµενους είναι µερικές από τις ενδείξεις που µπορούν να καταδείξουν την ύπαρξη εργασιακού στρες.

Η διαπίστωση του κατά πόσον υπάρχει πρόβληµα εργασιακού στρες µπορεί να περιλαµβάνει την ανάλυση διάφορων παραγόντων όπως : η οργάνωση της εργασίας και των διαδικασιών της (διευθέτηση του χρόνου εργασίας, βαθµός αυτονοµίας, σύνδεση των δεξιοτήτων των εργαζοµένων και των απαιτήσεων της εργασίας, φόρτος εργασίας κλπ), οι συνθήκες και περιβάλλον εργασίας (έκθεση σε προσβλητική συµπεριφορά, θόρυβο, ζέστη, επικίνδυνες ουσίες κλπ), η επικοινωνία (αβεβαιότητα για τις απαιτήσεις της εργασίας, προοπτικές εργασίας ή επικείµενες αλλαγές κλπ), καθώς και υποκειµενικούς παράγοντες (συναισθηµατικές και κοινωνικές πιέσεις, αίσθηµα αδυναµίας ανταπόκρισης στις απαιτήσεις, έλλειψη υποστήριξης κλπ).

Όταν διαπιστωθεί πρόβληµα εργασιακού στρες, πρέπει να αναληφθεί δράση για την πρόληψη, εξάλειψη ή µείωσή του. Η ευθύνη για τον καθορισµό των κατάλληλων µέτρων βαρύνει τον εργοδότη. Αυτά τα µέτρα εφαρµόζονται µε τη συµµετοχή και τη συνεργασία των εργαζοµένων και/ ή των αντιπροσώπων τους.

5/ Ευθύνες εργοδοτών και εργαζοµένων

Σύµφωνα µε την Οδηγία πλαίσιο 89/391/ΕΚ, όλοι οι εργοδότες έχουν νοµική υποχρέωση να προστατεύουν την επαγγελµατική ασφάλεια και υγεία των εργαζοµένων. Η υποχρέωση αυτή αφορά και προβλήµατα εργασιακού στρες στο βαθµό που ενέχουν κίνδυνο για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζοµένων. Όλοι οι εργαζόµενοι έχουν τη γενική υποχρέωση να συµµορφώνονται µε τα προστατευτικά µέτρα που καθορίζονται από τον εργοδότη.

Η αντιµετώπιση των προβληµάτων του εργασιακού στρες µπορεί να γίνει και στο πλαίσιο µιας συνολικής διαδικασίας αξιολόγησης κινδύνου, µέσω µιας ξεχωριστής πολιτικής για το στρες και/ ή µε συγκεκριµένα µέτρα στοχευµένα στην αντιµετώπιση αναγνωρισµένων αγχογόνων παραγόντων.

6/ Πρόληψη, εξάλειψη ή µείωση των προβληµάτων εργασιακού στρες

Η πρόληψη, εξάλειψη ή µείωση των προβληµάτων εργασιακού στρες µπορούν να περιλαµβάνουν διάφορα µέτρα. Τα µέτρα αυτά µπορεί να είναι συλλογικά, ατοµικά ή και τα δύο. Μπορούν να εισάγονται µε τη µορφή λήψης συγκεκριµένων µέτρων που στοχεύουν στην αντιµετώπιση διαπιστωµένων αγχογόνων παραγόντων ή ως µέρος µιας ολοκληρωµένης πολιτικής κατά του στρες, η οποία περιλαµβάνει τόσο προληπτικά όσο και κατασταλτικά µέτρα.

Στους χώρους εργασίας όπου οι απαιτούµενες ειδικές γνώσεις είναι ανεπαρκείς, µπορούν να κληθούν ικανοί εξωτερικοί εµπειρογνώµονες, σύµφωνα µε την Ευρωπαϊκή και την εθνική νοµοθεσία, τις συλλογικές συµβάσεις εργασίας και τις πρακτικές.

Από τη στιγµή που θα εφαρµοστούν, τα µέτρα κατά του εργασιακού στρες θα πρέπει να αναθεωρούνται σε τακτά χρονικά διαστήµατα προκειµένου να εκτιµηθεί η αποτελεσµατικότητά τους, η µέγιστη αξιοποίηση των πόρων και το εάν εξακολουθούν να είναι κατάλληλα ή αναγκαία.

Τέτοια µέτρα θα µπορούσαν, για παράδειγµα, να περιλαµβάνουν :µέτρα διαχείρισης και επικοινωνίας, όπως η διευκρίνιση των στόχων της επιχείρησης και του ατοµικού ρόλου των εργαζοµένων, η διασφάλιση επαρκούς στήριξης προς µεµονωµένους εργαζόµενους και οµάδες από τη διοίκηση της επιχείρησης, η αντιστοίχιση των ευθυνών και του ελέγχου στην εργασία και η βελτίωση της οργάνωσης εργασίας και των διαδικασιών της, των συνθηκών και του περιβάλλοντος εργασίας, -εκπαίδευση των διευθυντικών στελεχών και των εργαζοµένων µε σκοπό την αύξηση της ευαισθητοποίησης τους και κατανόησης του στρες, των πιθανών αιτιών που το προκαλούν και τους τρόπους αντιµετώπισής του και/ ή την προσαρµοστικότητά τους στις αλλαγές, -παροχή πληροφοριών προς τους εργαζόµενους και διαβούλευσης µαζί τους και/ ή τους εκπροσώπους τους, σύµφωνα µε την Ευρωπαϊκή και εθνική νοµοθεσία, τις συλλογικές συµβάσεις εργασίας και πρακτικές.

πηγή