"Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο Στόχος, το νου σου ε;"

το παρακάτω βιντεάκι είναι αφιερωμένο στις ψυχές της οδού Τοσίτσα, που οι περισσότεροι επιλέγουν να κοιτούν και όχι να βλέπουν...χρόνια τώρα..

"...μαύρα πουλιά....πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια τις ενοχές σας αποφάσεις...που ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο...."

“Κι όμως αυτό το κείμενο γράφτηκε περίπου είκοσι χρόνια πριν....και είναι τόσο επίκαιρο...που να ζούσες τώρα Κατερίνα...

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Η ΓΛΩΣΣΑ. Από τα ομορφότερα δώρα φύσης και ανθρώπου προς άνθρωπο, αλώθη. Εννοιες και λέξεις προδώσανε τον Ανθρωπο. Παραπληροφορούνε. Μετατράπηκαν, για τους πιο ευαίσθητους, σε μοναχικό τρομώδες παραλήρημα.Οι υπόλοιποι; Καμμιά ερώτηση, καμμιά απάντηση, καμμιά επικοινωνία. Η μαγεία των αριθμών μετατράπηκε στο εξευτελιστικό "Πόσα;"

Δεν είμαι σοφή ούτε φιλόσοφη. Δεν ξέρω καν αν είμαι ηθοποιός ή ποιήτρια.Γι’ αυτό που είμαι σίγουρη για μένα είναι πως αγαπάω με ερωτικό πάθος τον Άνθρωπο. Ζητάω ταπεινά συγχώρεση απ’ αυτούς που αληθινά σκύψανε στην ψυχή του Ανθρώπου, είτε σα διανοούμενοι ή σαν τον Ντοστογιέφσκι και τον Παπαδιαμάντη - παραδείγματα γραφής, ψυχής, θρύλου, ζωής. Σ’ όλους τους συμπατριώτες μου - κάποιοι ασέλγησαν πάνω τους. Χάθηκαν έννοιες πρωταρχικές, όπως:σεβασμός, αλληλεγγύη, ελευθερία, αγάπη. Θεωρώ καθήκον μου να μιλήσω, γιατί είμαι σίγουρη ότι το εργαλείο γλώσσα (κώδικας για μένα ψυχής) οι όποιες πολιτικές και υψηλότερα ιστάμενες εντολές...εξετελέσθησαν με πλήρη επιτυχία. Δυστυχισμένοι κι αυτοί...Η Ελλάδα είναι τόπος δύναμης.Ο Ηράκλειτος πάτησε εδώ. Και όχι μόνον αυτός. Η πατρίδα είναι Φως. Ηλιος. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση: μια χούφτα γης και να υπάρχει ακόμα. Είμαστε όμως τώρα στην ύψιστη ιστορική της στιγμή. Αισθάνομαι, άλλωστε ποιος άλλος λόγος να μπαίνω σε τέτοιο θέμα, πως τώρα μπορούμε. Εχουνε όλα καταρρεύσει. Θάνατοι από φωτιά στην Ελλάδα....μπερδευτήκανε όλοι, όλα. Ξεχάσανε τον κοινό τους όρκο. Πουλάνε έναντι φαστ φουντ τον Ολυμπο, τα νησιά του Ελύτη. Πιστεύω πως σε κάθε Ελληνα, ό,τι όνομα και να του δίνει, κοιμάται μέσα μας ένας Χριστός. Για μένα Θεός είναι η Αλήθεια. Αυτό-πως να το πω - το όπλο μας είναι ισχυρότερο κι απ το τελειότατης επίσης, εκτέλεσης όπλο οριστικού θανάτου.

Μιλώ για την ηρωίνη γιατί αποδεκάτισε παιδιά. Είναι θέμα τιμής, λοιπόν, διότι πολεμιστές και πολεμίστριες είμαστε, να γείρουμε λίγο και ξανά να θυμηθούμε. Θέλω να ξαναβρεθούμε. Δε θέλω να χαθούμε.

Κατερίνα”